.jpg)
του Ανδρέα Μιχαηλίδη
Στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης εκτίθεται μια κεφαλή από Παριανό μάρμαρο γνωστή ως «Χία κόρη». Θεωρείται ότι είναι κατασκευασμένη για να τοποθετηθεί σε άγαλμα κάποιας θεότητας, πιθανά της Αφροδίτης. Έχει χρονολογηθεί στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα (320-300) και έχει ξεχωρίσει για την ομορφιά της έκφρασης, την αθωότητα και την στοχαστικότητα που αποπνέει. Σχετίζεται από αισθητικής πλευράς με την «Αλεξανδρινή» σχολή γλυπτικής της εποχής. Έχει εμπνεύσει δε, ως πρότυπο, μεγάλους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και τον Auguste Rodin. Το γλυπτό έχει περιλάβει η Χιώτισσα γλύπτρια Μ. Παπακωνσταντίνου ανάμεσα στα γλυπτά που βρίσκονται διεσπαρμένα εκτός Χίου.
Η ιστορία του γλυπτού, καθώς και η διαδρομή του είναι ενδιαφέρουσα. Αναφέρεται ότι βρέθηκε από τον Αντώνιο Ξανθάκη* στην συνοικία Παλαιόκαστρο** της Χίου κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου (1854-6). Αργότερα, περί το 1900, πουλήθηκε από την οικογένειά του στον Αμερικανό συλλέκτη E. P. Warren (1860-1928). O Warren υπήρξε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ο οποίος ασχολήθηκε με τη «συλλογή» αρχαιοτήτων, μέρος των οποίων δώρισε στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης. Μαζί με αυτά, το 1913 και το γλυπτό από τη Χίο, το οποίο σήμερα φέρει τον αριθμό 10.70 του φημισμένου Μουσείου.
*Oικογένεια Ξανθάκη εντοπίζεται στη Χίο, μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, με αρχοντικό στην περιοχή της Φάρκαινας (πληροφ. Γ. Ξανθάκης).
** Στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων μετά τα Σχολεία Βουνακίου.
