Απεργία πείνας Αφγανών και Σύριων μεταναστών στο λιμάνι της Μυτιλήνης
κείμενο και φωτογραφίες του Στέλιου Κραουνάκη
Εδώ και καιρό η κατάσταση στη Λέσβο παραμένει τραγική και καθόλου ελεγχόμενη. Οι Σύριοι, Αφγανοί, Σομαλοί και μετανάστες από άλλες χώρες παρακαλάνε μάταια την αστυνομία και το λιμενικό να τους συλλάβει, έτσι ώστε να μπορέσουν να καταγραφούν και να πάρουν το χαρτί διοικητικής απέλασης που τους επιτρέπει να μένουν νόμιμα στη χώρα για ένα μήνα (οι Σύριοι έξη μήνες με πολύ πρόσφατη σχετική υπουργική απόφαση). Αυτός είναι και ο μοναδικός νόμιμος τρόπος για να ταξιδέψουν για την Αθήνα και να προσπαθήσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους, έπειτα, με άλλους τρόπους, για να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους (εκτός Ελλάδας συνήθως, βόρειες ευρωπαϊκές χώρες, κατά προτίμηση). Το λιμενικό και η αστυνομία όμως αρνείται να τους συλλάβει, αφού δεν έχει τι να τους κάνει. Τα κελιά στα κρατητήρια της αστυνομίας, παρότι παντελώς ακατάλληλα, χωρίς πρόβλεψη προαυλισμού και άλλων στοιχειωδών μέσων για ανθρώπινη διαμονή είναι διαρκώς, πολύ πάνω από το κανονικό, ασφυκτικά γεμάτα ενώ το λιμενικό δεν έχει απλά, καμία υποδομή-εγκατάσταση παροχής φιλοξενίας σε ανθρώπους. Αδιαφορούν επομένως απέναντι στις ομάδες των μεταναστών που καταφτάνουν καθημερινά και παρελαύνουν μπροστά τους, στέλνουν κόσμο ο ένας στον άλλο μη αναγνωρίζοντας ότι έχουν αρμοδιότητα σύλληψης (και δεν είναι και κοντινή απόσταση το λιμενικό και η αστυνομία στη Μυτιλήνη) ή προσπαθούν να αποφύγουν τη σύλληψη με γελοίες προφάσεις.
12 Αφγανοί και 4 Σύριοι ξεκίνησαν απεργία πείνας από την Τετάρτη 24/4 το πρωί, αρνούμενοι να δεχτούν το φαγητό που τους έφεραν ντόπιοι εθελοντές που, παρεπιτόντως, έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου την φροντίδα για τη σίτιση των μεταναστών και προσφύγων που μένουν στο λιμάνι. Οι συνθήκες είναι κάτι παραπάνω από άθλιες. Δεν υπάρχει κανένα ίχνος εγκατάστασης ούτε καν για στέγαση, οι άνθρωποι κοιμούνται ουσιαστικά όπου βρουν, στα όρια του περιφραγμένου με κάγκελα χώρου του λιμενικού, στην αποβάθρα του λιμανιού. Με ελάχιστα προκάτ μηδενικής χωρητικότητας, οι άνθρωποι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την απουσία στεγασμένων χώρων κοιμώμενοι σε παρατημένες βάρκες ή κατευθείαν πάνω στο τσιμέντο, σε sleeping bags που προσφέρουν οι «γιατροί του κόσμου» ή όπου αλλού βρουν, πλήρως παρατημένοι από οποιαδήποτε κρατική φροντίδα. Για τουαλέτα χρησιμοποιούν τις κοινόχρηστες του τελωνείου, δεν συζητάμε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για μπάνιο ενώ νερό πίνουν από κάποιες, εξωτερικές, βρύσες στην αποβάθρα. Στο λιμενικό, δεν προβλέπονται κονδύλια για σίτιση ή φιλοξενία μεταναστών και προσφύγων, παρότι έχουν τη δυνατότητα σύλληψης από το νόμο. Στην απλή ερώτηση «τι τους κάνεις άμα τους συλλάβεις;» δεν ασχολήθηκε κανείς από τα κεντρικά της Αθήνας, να δώσει λύση. Μακριά από την πρωτεύουσα να’ ναι, κι όπως να’ ναι.

«Δεν ήρθαμε για να τρώμε» λένε παρ’ όλα αυτά οι απεργοί πείνας Αφγανοί «ήρθαμε για να συνεχίσουμε το δρόμο μας.» αρνούμενοι οποιαδήποτε τροφή, διαμαρτυρόμενοι με αυτό τον τρόπο για την ανεξήγητα πολυήμερη κράτηση τους. Με την σημερινή συμπληρώνουν 35 μέρες στο νησί. Τις περισσότερες από αυτές τις πέρασαν κυριολεκτικά στο δρόμο, κοιμόνταν όπου έβρισκαν, κανείς δεν προσπάθησε να τους συλλάβει, μία εβδομάδα έμειναν στο χώρο ανοιχτής φιλοξενίας μεταναστών ΠΙΚΠΑ που το διαχειρίζονται οι εθελοντές της τοπικής οργάνωση «το χωριό του όλοι μαζί». Τις τελευταίες 12 μέρες βρίσκονται στο χώρο του λιμενικού στο λιμάνι της Μυτιλήνης περιμένοντας μάταια το μαγικό χαρτί της διοικητικής απέλασης, βλέποντας καθημερινά κόσμο να αναχωρεί κι εκείνοι να μένουν «κολλημένοι» στο ίδιο σημείο. Διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες κράτησης αλλά και για συμπαράσταση στους Αφγανούς, στην απεργία πείνας συμμετέχουν και 5 Σύριοι, παρ’ ότι έχουν συμπληρώσει μόλις λίγες μέρες παραμονής στο λιμάνι.

0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου