ΜΑΣ ΑΡΕΣΑΝ

"Vessa - A Historic Village


Παντελής Θαλασσινός : ΜΑΣ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
Ακριβοθώρητος στα ΜΜΕ, συνεπής με τη μουσική του καταγωγή, είναι από τους λίγους της γενιάς του που έχουν δημιουργήσει προσωπικό ιδίωμα.
Στίχους έγραψαν οι: Παντελής Θαλασσινός, Ηλίας Κατσούλης, Μαίρη Φασουλάκη, Χρυσάνθη Τουφεξή, Πόλυς Κυριάκου, Ελένη Σιούφτα, ενώ το δίσκο συμπληρώνει ένα μελοποιημένο ποίημα του Κώστα Ουράνη.
- Είναι συνθέσεις διόμισι ετών και έχουν παρουσιαστεί μόνο ζωντανά σε διάφορα live μου. Πέρασα πολλές δυσκολίες μέχρι να τα ηχογραφήσω μόνος μου. Μεγάλη η βοήθεια των αγαπημένων μου φίλων, της παρέας που συμμετέχει. Και ανείπωτη, η αγάπη και η βοήθεια του Γιώργου Καρυώτη, τόσα χρόνια. Επίσης του αφανούς Γιώργου Χριστοδούλου, και της οικογένειας μου, που τους τρελαίνω με το «χαβά» μου...
* Συμφωνείς πως υπάρχει μια αμηχανία στους δημιουργούς όσον αφορά το ποια θα πρέπει να είναι τα «τραγούδια της κρίσης»; Εννοώ πως πολλοί διστάζουν να κυκλοφορήσουν θυμωμένα και ακραιφνώς πολιτικά τραγούδια, φοβούμενοι -δικαίως- πως αυτά κινδυνεύουν να είναι κραυγαλέα και συνθηματολογικά, δίχως να πληρούν καμία από τις «αρετές» της τέχνης.
- Συμφωνώ ότι υπάρχει μια αμηχανία, αλλά δεν πρέπει να επηρεάζονται οι δημιουργοί από την κρίση. Από μόνα τους τα τραγούδια και οι παραγωγές βλέπεις ότι λιγόστεψαν, είτε λόγω υψηλού κόστους είτε λόγω απουσίας των εταιρειών, αλλά και από πολλούς άλλους παράγοντες, όπως η διάδοση και η διαχείριση του υλικού από τους ίδιους τους δημιουργούς. Νομίζω ότι τα τραγούδια της κρίσης πρέπει να είναι η ίδια η μουσική, τα ίδια τα τραγούδια, κι εκτενέστερα η ίδια η τέχνη και ο Πολιτισμός, που επιμένουν, σε αντίδραση εκείνων που όλα αυτά τα θεωρούν μόνο χρήμα, δουλειά, μπίζνες. Η ίδια η πολιτεία πλέον απέχει απ' αυτό που λέγεται Τέχνη και Πολιτισμός. Είμαστε στην εποχή της ιδιωτικοποίησης και των δύο. Κι αυτό είναι άκρως επικίνδυνο. Να γαλουχούν και να γυμνάζουν συνειδήσεις αστοί και ιδιώτες αμφιβόλων προθέσεων κι αισθητικής! Οχι πως δεν χρειάζονται και τα συνθήματα και τα μηνύματα, μέσα από τα τραγούδια, μας... Αντιθέτως! Είναι απαραίτητα, γιατί αλλιώς θα αποκοιμηθούμε εντελώς. Το τραγούδι πάντα έδινε βήμα στους δημιουργούς να επικοινωνήσουν με τον κόσμο, σε πολύ δύσκολες εποχές της Ιστορίας μας όπως και η σημερινή!
* Εχεις βρει το δικό σου τρόπο να μιλήσεις για την εποχή, υπερασπιζόμενος και την τέχνη σου αλλά και τη στάση σου απέναντι σε όσα ζούμε τα τελευταία τρία χρόνια;
- Η αισθητική, όπως σου είπα, είναι κόντρα στον καιρό. Οταν προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος σήμερα, είσαι κόντρα σ ' αυτό που σου επιβάλλουν ή, καλύτερα, σου επιτάσσουν. Τον κόσμο σήμερα τον φτιάχνουν και τον διοικούν μετριότητες. Αν λίγο διαβάζεις ή ακούς μουσική, ακονίσεις λίγο το μυαλό σου, δεν μπορούν να σε διοικήσουν. Σήμερα δεν διοικούν άνθρωποι με όραμα, που να σέβονται τον ίδιο τον άνθρωπο.
* Πού αποδίδεις την υποχώρηση του λαϊκού ήχου στο ελληνικό τραγούδι; Είναι περισσότερο κοινωνικές οι αιτίες ή καθαρά καλλιτεχνικές επιλογές;
- Ο λαϊκός ήχος κατά καιρούς περνάει κάποιες κρίσεις, όμως υπάρχει πάντα, σαν αλήθεια, για να συγκινεί. Το λαϊκό τραγούδι για να παιχτεί ήθελε πάντα παρέα! Σαν το κρασί. Σήμερα μέχρι και η συνεύρεση μουσικών είναι δυσκολότερη. Το ελληνικό τραγούδι βάλλεται από παντού. Δυστυχώς θα κλείσουν και τα μουσικά σχολεία, που έχουν τροφοδοτήσει την ελληνική κουλτούρα με συγκινητικούς μουσικούς, συνεχιστές και άξιους των παλαιοτέρων. Τα λέμε συνέχεια. Υπάρχει κανένα αυτί που να ιδρώνει;
* Είσαι απ' τους ελάχιστους συνθέτες-τραγουδοποιούς που δεν συνηθίζουν τα «λοξοκοιτάγματα» πέρα από το λαϊκό και την μπαλάντα. Εχεις μπει ποτέ στον πειρασμό να δοκιμάσεις κάτι ριζικά διαφορετικό;
- Μπαίνω! Σ' αυτόν το δίσκο χρησιμοποιώ πολλές παραδοσιακές γκάιντες, ελληνικές και κέλτικες, και νομίζω ότι πηγαίνουν πολύ στον ελληνικό λόγο! Εύχομαι να μην το παράκανα. Ομως τα δυνατά σημεία του δίσκου παραμένουν οι μελωδίες και ο λόγος!
* Εχεις γράψει στίχους σε πολύ λίγα τραγούδια σου. Θεωρείς πως δεν είναι το δυνατό σου στοιχείο;
- Σίγουρα, δεν είναι. Αλλά όταν το κάνω, το κάνω σοβαρά και όχι από την ανάγκη ενός τραγουδιού να τελειώσει. Εξάλλου πάντα είχα την τύχη να μου δίνει ο Κατσούλης όλο του το «είναι», όπως κι άλλοι πολλοί, που διαβάζοντάς τους ορκιζόμουν να μην ξαναγράψω στίχους. Πάντα ο καλύτερος στίχος είναι «του άλλου». Είναι η συγκίνηση, που σε μουδιάζει και σε αφήνει άφωνο. Το να συγκινείσαι μόνος σου, αυτό είναι λίγο επικίνδυνο...
* Συνεχίζεις ακόμη, απ' όσο ξέρω, να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο και την αγάπη σου την ΑΕΚ, Τελικά, δεν απογοητεύεσαι ποτέ;
- Μ' αρέσει να ασχολούμαι με την ΑΕΚ. Αγαπάω το ποδόσφαιρο και η αλήθεια είναι ότι το καημένο έχει πεθάνει και του έχουμε κάνει και κηδεία! Η πορεία της ΑΕΚ είναι ανάλογη μ' αυτό! Κάποια στιγμή θα σου δώσω ένα κείμενο που έχω γράψει για τις Τοπικές Ενώσεις, το ποδόσφαιρο και την ΕΠΟ. Δεν βλέπω ούτε να καθαρίζει ούτε να υπάρχει και η διάθεση... Πάντως πηγαίνω ακόμα, και βλέπω τη γηπεδική παρέα.
* Η κρίση έχει σίγουρα επηρεάσει τόσο εσένα όσο και τους κοντινούς σου ανθρώπους και φίλους. Υπήρξαν στιγμές που πανικοβλήθηκες; Από πού πιάστηκες για να κρατηθείς;
- Δεν κρατιέμαι από πουθενά! Είμαι πανικοβλημένος! Δεν πρέπει άλλο να αναθέτουμε το πρόβλημα σε κυβερνητικούς υπαλλήλους, πρέπει να αναδειχθεί η λαϊκή πρωτοβουλία. Μόνο οι παροχές κάνουν το λαό πλουσιότερο, οι ιδιωτικοποιήσεις τον φτωχαίνουν. Νιώθω ότι θα ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα και δεν εννοώ μόνο την Υγεία και την Παιδεία. Αλλά και την Αστυνομία! Και την Πυροσβεστική... Ας σκεφτούμε λίγο! Τζάμπα είναι!
Πηγή : www.enet.gr


Επικοινωνήστε μαζί μας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *


τοπικά


Φιλικά